اخبار

ابوسعید ابوالخیر(357 – 440 ه.) یکی از بزرگترین عارفان جهان اسلام و یکی از نوادر فرهنگ ایران‌زمین است. کتاب‌هایی که در مقامات او نوشته شده از قبیل «اسرار التوحید» و «حالات و سخنان» ابوسعید ابوالخیر از مهمترین منابع تصوف خراسان و از مهمترین سرچشمه‌های آگاهی در باب نخستین نمونه‌های شعر فارسی است. به ویژه نقطه‌های آغازین تجربۀ شعر عرفانی فارسی.

صفحه منسوب به محمدرضا شفیعی کدکنی، چند بیت را به عنوان "ابیات جعلی و برساخته دیگران به نام فردوسی" منتشر کرد.

نثرالدرّ نام کتاب مهمی است از ابوسعد منصوربن حسین آبی که در دهه آغازین سده پنجم هجری نوشته شده است. این کتاب، نوعی سفینه یا آنتولوژی است مشتمل بر هفت فصل در مورد مسائل مختلف که به کار همه صنوف، اعم از دبیران و خطیبان و شاعران و ندیمان و حتی و شاهان و رعایا می آید.

«عرفان» چیزی نیست مگر «نگاه هنری و جمال شناسانه نسبت به الاهیات و دین». از این چشم انداز، هیچ دین و مذهبی وجود ندارد که در آن نوعی «عرفان» وجود نداشته باشد. حتی اگر کسانی باشند که، به هر دلیلی، یک دین و مذهب جدید را اختراع کنند و عده یی هم، به طور مفروض، بدان مذهب و دین ایمان بیاورند، پس از مدتی خود به خود به دو گروه تقسیم می شوند:

امروز هشتادمین سالروز درگذشت بانوی شعر ایران، رخشنده اعتصامی (۲۵ اسفند ۱۲۸۵ ـ ۱۵ فروردین ۱۳۲۰) متخلص و معروف به «پروین» است که به‌راستی در طی این مدت نه چندان کوتاه چونان اختری تابنده در سپهر شعر پارسی درخشیده است. نوشتار حاضر بخشی از کتاب ارجمند «با چراغ و آینه» (چاپ اول: ۱۳۹۰) است که به بررسی ادبیات معاصر می‌پردازد، ولی به همین حوزه محدود نمی‌ماند و بخشی از تاریخ سیاسی و اجتماعی این دیار را نیز در بر می‌گیرد.

محمدرضا شفیعی ‌کدکنی که شعر پروین اعتصامی را شعر خرد و عاطفه می‌داند، از نخستین شعر «پروین» که او را مسحور کرد و هنوز هم مسحور آن شعر است می‌گوید.

به رغم محدودیت‌های اجباری این روزها که کرونا سبب شده، سه‌شنبه‌های پرطرفدار دانشکده ادبیات دانشگاه تهران همچنان برقرار باقی می‌ماند، منتها در فضای مجازی و با در نظر داشتن ضرورت‌های این روزها.

حافظ با همان شعری بر شاعر آلمانی تاثیر می‌گذارد و موجب خلق مجموعه شعری توسط یک موسیقی‌دان فرانسوی می‌شود که «با ما از دردها و تلخکامی‌های زندگی می‌نالد، با ما بر ستمگران و ریاکاران می‌تازد، و با ما آرزومند است»؛ می‌گویند که حافظ در تمامی تاریخ انسان و انسانیت می‌گنجد.

سرودۀ استاد محمدرضا شفیعی كدكنی، به مناسبت در گذشت استاد شجریان